Hare Krishna! Aneha koti namaskaram to Sri Velukkudi Swami!
In many verses of Bhagavat Gita, lord mentions that one should practice to get over the duality of pleasure and pain and and that the Jiva attains the lord at the end, which is the perfect goal of human life. But where does the lord talk about the ‘eternal’ happiness in spiritual abode in Bhagavat Gita ?
How do we understand that there is eternal happiness in Vaikuntham ? which is trouble/pain free abode ?
எல்லா இருமைகளிலும் இருந்து விடு பட்ட பின், இன்பம் (பேரின்பம்?) என்பது மட்டும் எப்படி சாத்தியம் ?
[After surpassing all sort of dualities, how is it logical to think there is ‘eternal’ happiness ? ]
சிற்றின்பத்தை நாடியதற்கே வாழ்க்கையில் இவ்வளவு அடி என்றால், ஆன்மீக உலகில் பேரின்பம் உள்ளது என்பதில், ஏதாவது உள் குத்து உண்டா ?
[There is so much of beating in life for going behind sensual / temporary happiness, is there any hidden agenda in going behind ‘eternal’ happiness ?]
Sarvam Sri Krishnaarpanam!